Пойафзоли шарқии гулдӯзии абрешими чинии дастӣ
Дар солҳои охир, пойафзоли шарқии мардона ҳамчун интихоби пойафзоли боҳашамат ва шево маъмул гаштааст.Ин пойафзолҳо аз пӯсти табиии баландсифат сохта шудаанд, ки бодиққат интихоб карда шудаанд, то устуворӣ ва нармӣ таъмин карда шаванд.
Илҳоми тарроҳӣ аз пойафзоли анъанавии шарқӣ сарчашма мегирад, ки унсурҳои замонавӣ илова карда шудаанд, то онҳоро барои мавридҳои гуногун, аз сафарҳои тасодуфӣ то чорабиниҳои расмӣ мувофиқ созанд.Тарҳи гулдӯзии дастӣ хеле муфассал буда, дорои нақшҳо ва тарҳҳои мураккабе мебошад, ки ба пойафзол шево ва мукаммал мебахшанд ва онҳоро асарҳои ҳақиқии санъат мегардонанд.
Пойафзолҳо инчунин бо устухонҳои тиббӣ муҷаҳҳаз шудаанд, ки дастгирӣ ва роҳати пойҳоро таъмин мекунанд ва онҳоро барои онҳое, ки муддати тӯлонӣ истодан лозим аст, беҳтарин месозад.Яке аз хусусиятҳои барҷастаи ин пойафзол истифодаи баландтарин маводи Pu, ки пойдор ва бароҳат аст, интихоби комил барои фарсудашавии дарозмуддат.
Пойафзолҳо дар рангҳои гуногуни табиӣ мавҷуданд, ки онҳоро бо ҳама гуна либосҳо осон мекунанд, барои ҳама синну солҳо мувофиқанд ва барои иштирок дар тӯйҳо, зиёфатҳо ва дигар ҳолатҳои махсус мувофиқанд.Дар маҷмӯъ, ин пойафзоли гулдӯзии шарқӣ воқеан як шоҳасари ҳунарӣ ҳам зебо ва ҳам амалӣ буда, барои ҳар касе, ки сифат ва услубро қадр мекунад, ҳатмист.
